در هــیاهــوی زنــدگــی دریــافـتم چــه دویــدن هـــایی کـــه فــــقط پــاهـایـم را از مـــن گـــرفــت

در حــالــی کــه گـــویـی ایـــــستاده بـــــــــودم …

و چــــه غــصه هــایــی کــه فــــقط بــاعث ســفیدی مـــوهـایـم شـــد

در حــالــی کــه قــصه ای کـــودکانه بــیش نـــــبود …

دریــافـتم کــسی هـــست کــه اگــر بــــخواهــــد مـی شـــود و اگــر نـــه نـــمی شــــود …

کـــاش نــه مــــیدویـــدم و نــه غــصه مــــی خــــوردم …

فــــقط او را مــــیخــوانــدم…

فــــقط خــــــــدا !